طنين ساسي در سنجان – كردوار نيوز

مردم سنجان ، يكي از انقلابي ترين افراد در استان مركزي ، به سازمانهاي فوق انقلابي رفتند زيرا آنها در تظاهرات قبل از انقلاب شركت فعال داشتند و به دليل تعداد زيادي از آنها به شهادت رسيدند. سخت كوشي آنها باعث شده بسياري از فرزندان كشاورزان سابق به شهر نقل مكان كرده و از نظر اقتصادي رشد كنند. آنها نتوانستند نام روستاي محل تولد خود را تحمل كنند و خيلي زود نام پاك روستا را به نام زشت شهر تغيير دادند. طبيعت بي نظير سانجا قرباني توسعه اراك شد و مردم سنجان مانند همه مناطق خوش آب و هواي شهرهاي ايران نه تنها مورد استقبال قرار گرفتند بلكه به تجاوزات اين شهر افتخار كردند.
زمين هاي كشاورزي و سبك زندگي پايدار به شدت تحت تأثير اين مسخ قرار گرفتند. قيمت زمين و املاك افزايش يافت و زمين هاي كشاورزي يا رها شدند و يا يكي پس از ديگري مورد بازسازي قرار گرفتند. اين روستا كه در گذشته به غرش خرها ، خروس ها و پرندگان مشهور بود پر از زباله هاي ماشين و پارس سگ است.

سيزده سال پيش ، من در سرزمين مادر و پدرم در سنجان بودم. زمين يكي از همسايگان ما به شهري فروخته شد. صاحبان جوان مالك جديد به گونه اي آتش گشودند كه زبانشان از برگ درختان بالاتر بود. اما صداي آهنگ ساسي و سميه چنان طنين انداز بود كه مي توانست مسافت يك كيلومتر يا بيشتر را طي كند. با خودم گفتم: چرا بچه هايي كه در سازمان هاي انقلابي منطقه همسايه كار مي كنند جلوي اين ناهنجاري ها را نمي گيرند؟

شايد بهترين جواب توسط يكي از دوستان در كامنت زير يكي از پستهاي اخير من در اينستاگرام داده شود. توسعه ويلا در محيط هاي كشاورزي و طبيعي به اين معني است كه بار بسته شدن ديسكوهاي شهري و كلوپ هاي شبانه به مناطق روستايي منتقل مي شود. براي جلوگيري از دخالت پليس و ارائه گشت هاي راهنمايي ، ساكنان شهر در حال ساخت خانه هاي تعطيلات خود در اعماق سنتي ترين مناطق كشور هستند. فرزندان دهقانان قديمي به دليل كمبود درآمد ، خسارت به منابع آب و كمبود تلاش ، جذب قيمت خريداران ملك مي شوند و آنها به راحتي زمين هاي پدرشان را به مردم شهر مي فروشند.
نحوه زندگي صاحبان مناطق روستايي با نحوه زندگي مالكان جديد اين زمين ها فاصله زيادي دارد و طبيعي است كه اين دو وضعيت رخ دهد:

1) فرزندان و نوه هاي روستاييان سابق مجذوب اين شيوه زندگي هستند و گاهي اوقات رفتارهاي بسيار بنيادي تري نسبت به آنها دارند.
2) برخي به ويژه افراد مسن ديگر نمي خواهند به سرزمين خود بيايند زيرا احساس مي كنند كه حرمت سرزمين و زندگي قديمي آنها نقض شده است.
من بسيار متاسفم براي آنچه كه امسال براي سانجا رخ داده است. از سميرا ، فاطي ، زهرا ، حميد ، مجيد و مجتبي خبري نبود ، اما پژواكي كه در آسمان سنجان حكمفرما بود ؛ كساني كه مي آيند شاخه هاي درختان را براي آتش سوزي مي شكند ، خاك اين سرزمين را زير چرخ ماشين هايشان خرد مي كنند و جاده و ويلا مي سازند ، بهشت ​​سنجا را به جهنمي غيرانساني تبديل مي كنند (سانجا را برعكس بخوانيد).

* دانشگاه تهران ، استاد گياه شناسي