سوگواره اي براي امام‌علي؛ شهادت علي(ع)

دو قسمت قبلي علي (عليه السلام) و شيفا علي (ع) نوشته شده اند ، به طور خلاصه ، در مورد شهادت وي بحث شده است.

كتاب هاي A. ابن ابي الحديد در خطبه بعدي 216 (221) كه در مورد مرگ و مرگ و غرور مردم در امور ناپايدار صحبت مي كند: من در طول اين پنجاه سال بيش از هزار بار اين خطبه را خوانده ام و حتي اگر اين خطبه را بيشتر خوانده ام بيش از هزار بار من بارها آن را از زبان ديگران شنيدم ، اما هر بار كه از آن استفاده مي كردم و بدنم مي لرزيد ، يا به اين دليل كه من به سخنران ايمان داشتم يا به اين دليل كه او چنان كارآمد ، محكم و صادقانه صحبت مي كرد كه روي انسان تأثير مي گذارد. سپس مي نويسد ، آنچه گفت توصيف كشورش بود (شرح نهج البلاغه ، بيروت ، 1961 ، 11 ، 153 ، 154) ، يك دانشمند و مرگ علي (عليه السلام).

ب پس از چهار سال و نه ماه خلافت ، امام در سن 63 يا 64 سالگي درگذشت ، گويا در اندوهي در انديشه و به دنبال عدالت و انسانيت بود (جورج جورداد ، صداي عدالت بشري ، “قم ، 2002 ، ج 1 ، ص 103) ،” غمگين “، اما او مرگ طبيعي را كه براي بسياري اتفاق افتاده ذكر نكرد ، بلكه شمشير جهل مقدس ، متقاعد كردن مدعيان مذهبي ، حمايت از مخالفان عدالت ، و البته نقايص اصحاب ناشايست ، مواردي كه تاريخ هميشه منبع آشفتگي روشنفكران و اصلاح طلبان است.

s گفته شده است كه علي مانند عيسي بن مريم در ميان امت است؛ چه گروهي چنان او را دوست داشتند كه در دوستي او از بين رفتند و گروه تا آنجا دشمن بودند كه در دشمني او از بين رفتند (ابن عبد البر الاسباد ، بيروت ، 1992 ، ج 3 ، ص 1131) و اين پيچيدگي در شخصيت او را فراتر از ادراك زمان و موضوع اختلافات فراوان قرار داد تا جايي كه برخي او را خدا و خدا مي دانستند. اين گروه و كشتن او منشأ نزديكي با خداست.

ت بنا به قول مشهوري ، امام پس از دو روز رنج ، در بيست و يكم ماه رمضان سال 40 هجري قمري درگذشت ، اما چشم جهان و تاريخ به او باز شد و با گذشت زمان نام او دو چندان شد و حافظه شكوفا شد آنچه او را از صفات شخصيتي زباني زبان متمايز مي كرد ، بيش از هر چيز دو ويژگي انساني بود. انسانيت و عدالت.

1. از نظر امام ، كرامت انساني چنان بود كه هيچ كس عجيب به نظر نمي رسيد ، زيرا انسانها يا برادران مذهبي در عالم خلقت يك چيز يا يك چيز هستند (رجوع كنيد به آنا البلاغه ، نامه 53) ، وقتي دنيا چنين ديدگاهي نسبت به حقيقت نداشت.

2. عدالت به معناي برخورداري از حقوق انساني و اجتماعي براي هر فردي است ، همانگونه كه فرزندان وي قاتل او را نصيحت مي كنند.

Th سه دوره زندگي امام – علي بررو در زمان پيامبر ، علي حمرا در زمان خلفا و علي در خلافت – براي اثبات حقيقت ، تحمل بقاي دين و تلاش هاي انقلابي به جهاد و مبارزه پرداختند. براي رسيدن به عدالت (مرجع: شريعتي / علي / آثار 26 ، 1362 ، ص 79).

علي را نمي توان توصيف كرد ، بايد احيا شود ، با ايمان پيوند داده شود و حقيقت را دنبال كند تا زماني كه مسلمان شود.

* عضو هيئت علمي م theسسه علوم و فرهنگ اسلامي ، ربيع 1400. a.vasei@isca.ac.ir