دو هزارمين سال پاريس – ديباروز

به گزارش ديباروز ، اعتماد به نفس وي نوشت: “او نوشت كه اولين ساكنان اين شهر و در واقع كسانى كه سنگ بناي اين بنا را گذاشتند ، يك گروه از ماهيگيران به نام پاريسي ها بودند كه حدود 250 سال قبل از ميلاد مسيح در هر دو طرف رود سن را انتخاب كردند. ظاهراً در حداقل آنها كشاورز نبودند و با شكار حيوانات معده خود را تغذيه مي كردند. غارت قبايل همسايه و حمله به ساير شهرك ها نيز بخشي از روش زندگي آنها بود. اما سرانجام تك همسري بر سبك زندگي آنها تأثير گذاشت و پس از حدود يك قرن ساكت تر شدند و زمين را زراعت كرده و با خويشاوندان دور و نزديك تجارت مي كرد.

در سال 52 قبل از ميلاد ، مانند ساير قبايل گل ، آنها تسليم روميان شدند و اطاعت از جوليوس سزار را پذيرفتند. اين رومي ها بودند كه اين شهرك را Luthetia ناميدند ، كه ظاهراً به معناي رودخانه اي است كه از آن عبور مي كند و جمعيت زياد آن. اين نام براي چندين نسل باقي ماند و بعداً به پاريس تغيير يافت. مسيحيت از قرن دوم ميلادي به اين منطقه نفوذ كرد و تا آنجا كه ما مي دانيم ، از اواخر قرن 10 ميلادي پايتخت فرانسه بود (اگرچه مرزهاي فرانسه در آن زمان و حتي قرن ها بعد چندين بار تغيير كرد). در دوره رنسانس – كه قدمت آن به قرن 15 و 17 در فرانسه برمي گردد – اين شهر به يكي از مراكز علم و هنر در اروپاي غربي تبديل شد و طبق تاريخ history.com ، بيشتر دانشمندان و هنرمندان در قسمت جنوبي شهر و بازرگانان و صنعتگران در شمال ساكن بودند.

نيازي به گفتن نيست كه پاريس تا اواسط قرن نوزدهم حتي در سالهاي انقلاب كبير – در مقايسه با آنچه امروز در ذهن داريم – شهر بزرگي نبود و جمعيت آن به 500000 نفر نمي رسيد (اما به قول اريك هابسبوم) پاريس با توجه به معيارهاي روز ، حتي با وجود ابهام در مورد كلمه “شهر” خود ، اين يك شهر بزرگ بود). اين ناپلئون سوم بود كه با كمك ژرژ هاوسمن ، پاريس را به مفهوم امروزي آن به شهري مدرن و بزرگ تبديل كرد. در آن دوره ، آنها شهر را از هر جهت گسترش دادند ، بلوارها و پاركهايي را در مركز شهر و حومه ساختند و سيستم فاضلاب شهر را نوسازي كردند. ناپلئون سوم خود پادشاه بدبختي بود كه در جنگ با پروس شكست خورد و اسير شد ، اما پس از او پاريس به رشد خود ادامه داد و اهميت نسل به نسل بيشتر و بيشتر شد.

امروزه ، بيش از 11 ميليون نفر در پاريس و اطراف آن زندگي مي كنند (كمي بيش از 2 ميليون نفر در خود شهر) و اين يكي از مراكز مهم فرهنگ و مد ، همچنين تجارت و صنعت غذا در جهان است. برج ايفل ، كه به احترام صدمين سالگرد انقلاب ساخته شده و ساخته شده است – كه قرار بود يك سازه موقت باشد – يكي از مشهورترين بناهاي ديدني اين شهر است. با اين حال موزه هاي لوور ، نوتردام ، باغ هاي لوكزامبورگ و خيابان شانزه ليزه نيز بسيار محبوب هستند. “جالب است كه مجسمه هاي زيادي شبيه مجسمه آزادي در اطراف شهر وجود دارد كه يكي از آنها بسيار شبيه مجسمه معروف نيويورك است.”

انتهاي پيام