پايان مسابقه «ميزباني المپيك»؟ – ديباروز

به گزارش ديباروز ، اقتصاددان او نوشت: “رقابت طولاني مدت بين شهرها براي” ميزبان المپيك “به پايان خود نزديك مي شود.” واكنش مردم ژاپن به بازي هاي المپيك در اين كشور ضربه مهلكي به برنامه ريزي سنتي بزرگترين رويداد ورزشي جهان بود. در گذشته ، عدم تعادل بين هزينه و درآمد ميزباني بازي هاي المپيك در شهر ميزبان ، دولتها را به فكر درآمد واقعي خود كشانده است. كميته سازماندهي المپيك به خروج شهرهاي بزرگ از ميزباني واكنش قابل توجهي نشان داد.

صندوق بين المللي پول (IMF) گزارشي را در زمينه اقتصاد بازي هاي المپيك منتشر كرد. اقتصادداناني كه اين گزارش را نوشتند بر ضرورت اصلاحات اساسي در نحوه پيگيري ، آماده سازي و ميزباني اين بازي ها تأكيد مي كنند و معتقدند كه ماندگاري طولاني مدت اين رويداد به اين تغييرات اساسي بستگي دارد. وقتي توكيو در سال 2013 حق ميزباني المپيك 2020 را به دست آورد ، اين يك افتخار بزرگ و فرصتي براي نشان دادن شهر به جهان بود. جشن ها در خيابان هاي پايتخت ژاپن آغاز شد و شهر براي اولين بار از سال 1964 در حال آماده شدن براي اين رويداد بود. اما اوضاع به گونه ديگري پيش رفت. دولت ژاپن در پي شيوع كرونا وضعيت فوق العاده اعلام كرد كه باعث شد اكثر بازيها بدون تماشاگر برگزار شود و بسياري از ساكنان توكيو خواستار تعويق يا لغو المپيك شدند. مي توان گفت كه توكيو قرباني نگون بخت بيماري همه گير كوويد -19 بود ، اما حتي قبل از كرونا ، كه بازي ها را يك سال به تاخير انداخت ، المپيك توكيو هزينه زيادي براي تبديل شدن به يكي از گران ترين المپيك هاي تاريخ شد. از آنجا كه هزينه ميزباني اين بازيها معمولاً از هر بازده معقولي فراتر مي رود ، وقت آن است كه پيشرفتهاي قابل توجهي در نحوه رديابي ، آماده سازي و ميزباني بازيهاي المپيك از جمله مكانهاي دائمي المپيك در سراسر جهان در نظر گرفته شود.

به مدت 125 سال ، بازيهاي المپيك مدرن اوج تلاشهاي ورزشي انسانها را برجسته كرده است ، همانطور كه در لوگوي كميته المپيك منعكس شده است. سريعتر ، بالاتر ، قوي تر. سالهاست كه كشورهاي ميزبان به اندازه ورزشكاران بزرگ براي كسب عناوين المپيك رقابت مي كنند. با اين حال ، در دهه گذشته ، هزينه هاي گزاف و مزاياي ناشناخته شهرهاي ميزبان علاقه به ميزباني بازي ها را به شدت كاهش داده است و ما در سراسر جهان شاهد افزايش نارضايتي عمومي از بازي ها بوده ايم. بنابراين اگر تغييرات اساسي صورت نگيرد ، كميته المپيك ممكن است تنها باشد و شركاي كمي مايل به پذيرش اين خطرات و هزينه ها باشند.

به غير از اولين دوره در سال 1896 ، بازيهاي المپيك مدرن به سرعت اهميتي فراتر از مسابقات ساده ورزشي پيدا كردند. بازيهاي تابستاني 1936 در آلمان ، كه بيش از 500 ميليون دلار هزينه داشت و به وضوح براي نشان دادن قدرت و تسلط حزب نازي طراحي شده بود ، نه تنها 10 برابر گرانتر از همه بازيهاي قبلي ، بلكه بيشتر از كل هزينه بازيهاي قبلي بود. به اسباب بازي ها اما اين اولين بار در بين بسياري از المپيك هاي مدرن بود كه هزينه زيادي صرف كرد اما به تقويت اقتصاد كمك نكرد. بازيهاي تابستاني مونترال 1976 ركورد 7 ميليارد دلار را شكست. ركوردي كه از آن زمان تاكنون چندين بار شكسته شده است. هزينه تمام پنج المپيك تابستاني گذشته و دو المپيك زمستاني گذشته از 10 ميليارد دلار فراتر رفته است. المپيك تابستاني 2008 بيش از 45 ميليارد دلار و بازي هاي زمستاني 2014 در سوچي 50 ميليارد دلار هزينه داشت.

اين ارقام هزينه معمولاً با درآمد مورد انتظار مقايسه مي شود. المپيك ريو 2016 بالغ بر 9 ميليارد دلار بود كه بيشتر آن به جاي كمك به ريو براي جبران هزينه هاي آن ، توسط كميته المپيك برگزار شد. هرگونه مزاياي مثبت خالص براي شهرهاي ميزبان المپيك يا ناشي از افزايش فعاليت اقتصادي است ، كه تجزيه و تحليل اقتصادي معمولاً با تجزيه و تحليل اقتصادي پشتيباني نمي شود ، يا از ميراث المپيك. متأسفانه ، دستيابي به مزاياي بلند مدت نيز دشوار است و معدود مطالعاتي كه نشان مي دهد مزاياي اقتصادي نيز در مقايسه ميزبان المپيك با كشورهاي ميزبان غيرالمپيكي مشابه شكست مي خورد.

افزايش هزينه هاي بازي هاي المپيك از عوامل مختلفي ناشي مي شود. اول ميزان رويداد در طول زمان است. بنابراين المپيك قرباني موفقيت هاي خود است. تعداد تيم ها ، رويدادها و ورزشكاران در 50 سال گذشته تقريباً دو برابر شده است. بسياري از اين ورزش ها به زيرساخت هاي خاصي نياز دارند كه شهرها بايد مخصوص المپيك بسازند و به طور معمول سالن هاي ورزشي تخصصي اغلب پس از بازي ها استفاده چنداني ندارند. البته ، حتي از نظر هزينه هر ورزشكار يا هر رويداد ، هزينه ها به ميزان قابل توجهي افزايش يافته است كه نشان دهنده وجود عوامل ديگر است. امنيت نيز يكي از هزينه هاي اصلي اين رويداد است. تاكنون دو حمله تروريستي به بازي هاي المپيك (مونيخ 1972 و آتلانتا 1996) رخ داده است. هزينه هاي امنيتي امروز بازي هاي المپيك تابستاني 1.5 ميليارد دلار است. اين تعداد همچنين با هجوم گردشگران خارجي به اين رويداد افزايش يافته است. برنامه ريزي ضعيف ، كنترل هزينه ها يا پيش بيني هاي غيرواقعي نيز نقش دارند. بين سالهاي 1960 تا 2016 ، المپيك به طور متوسط ​​156 غير مجاز مي باشدt افزايش هزينه داشت. عوامل متعددي در افزايش اين هزينه نقش دارند ؛ اينها شامل برآورد هزينه اوليه پايين ، مهلت هاي دقيق ، تغيير برنامه ها در طول رويداد و در برخي موارد فساد بسيار زياد است. به عنوان مثال هزينه بازي هاي المپيك ريو در ابتدا 3 ميليارد دلار برآورد شده بود ، اما با افزايش هزينه هاي زيرساخت به 13 ميليارد دلار افزايش يافت. اين كمبود عمده مي تواند منجر به كاهش خدمات عمومي مانند بهداشت ، آموزش و حمل و نقل عمومي شود و منجر به اعتراضات گسترده در آستانه بازي ها شود.

المپيك 2020 توكيو حتي پيش از آنكه كوويد -19 المپيك را يك سال به تعويق انداخت ، با همين مشكل روبرو شد. بودجه اوليه 3.7 ميليارد دلار به رقم رسمي 15.4 ميليارد دلار و برآورد غير رسمي 25 ميليارد دلار هزينه واقعي افزايش يافته است. هزينه ساخت ورزشگاه جديد كه براي ورزش دوستان بسته مي شود و فقط براي دو و ميداني و فوتبال استفاده مي شود ، تنها 1.4 ميليارد دلار بود. اين ورزشگاه ميزبان مراسم افتتاحيه و اختتاميه با صرف هزينه 118 ميليون دلار است. تأخير يك ساله ، علاوه بر هزينه اقدامات پيشگيرانه كرونا ، هزينه اين رويداد را حدود 3 ميليارد دلار افزايش داد و كميته هماهنگي محلي توكيو و صنعت گردشگري بيش از 2 ميليارد دلار در كاهش فروش بليط و درآمد حمايتي بازديدكنندگان خارجي ممنوع شده و تماشاگران دور نگه داشته مي شوند و بليط ها در اكثر مسابقات از دست مي روند.

بدون مزاياي كوتاه مدت و ميراث اقتصادي بلند مدت ، بسياري از شهرها علاقه اي به پيشنهاد بازي ها ندارند. در پي ميزباني بازيهاي المپيك زمستاني 2022 ، حداقل پنج ميزبان بالقوه پس از آنكه همه پرسي عمومي و نظرسنجيها نشان دهنده عدم علاقه عمومي بود ، از روند مناقصه خارج شدند. تنها پكن ، آلماتي و قزاقستان در اين رقابت ها باقي ماندند. به همين ترتيب ، بوستون ، بوداپست ، هامبورگ و رم از المپيك 2024 كنار رفتند و تنها پاريس و لس آنجلس باقي ماند. در مواجهه با احتمال واقعي كه هيچ شهر مناسبي براي بازيهاي 2028 داوطلب نمي شود ، كميته المپيك در اقدامي بي سابقه ، بازيهاي 2024 را به پاريس و بازيهاي 2028 را به لس آنجلس واگذار كرد.

كميته بين المللي المپيك نيز نياز به تغيير را تشخيص داده است. اين كميته گفت كه ميزباني خود از المپيك را بر پايه پايداري اقتصادي (و زيست محيطي) خواهد گذاشت تا شهرهايي با استاديوم مجلل و امكانات لوكس. اين كميته همچنين خاطرنشان كرد كه به جاي تشويق ورود همه شهرها براي شركت در المپيك ، از شهرهايي كه به اعتقاد آنها قادر به ميزباني موفقيت آميز اين رويداد هستند ، به شدت حمايت مي كند. به عنوان مثال ، سوچي از جمله شهرهايي است كه براي ميزباني بازي هاي المپيك به بازسازي كامل شهري نياز دارد. از سوي ديگر ، تقسيم سهم تلويزيون بين المللي و حقوق حمايت براي كمك به كميته هاي محلي در هزينه هاي ميزباني نيز مي تواند گامي مثبت باشد.

بخشي از مسئوليت تغيير پويايي بر عهده شهرهاي ميزبان است. شهرهاي ميزبان بازيها بايد از اين رويداد به عنوان يك كاتاليزور براي تغييرات گسترده اقتصادي استفاده كنند ، نه اينكه اغلب بر مكان ها و ارائه ديدني رويداد تمركز كنند. با اين حال ، بسياري از اقتصاددانان معتقدند كه ممكن است تغييرات اساسي تري براي اطمينان از ماندگاري طولاني مدت بازي ها بدون تحميل بار سنگين بر شهرهاي ميزبان مورد نياز باشد. اول اين كه المپيك به راحتي مي تواند در يك منطقه و نه در يك شهر برگزار شود. گسترش بازي هاي المپيك در چندين شهر مي تواند استفاده از استاديوم هاي موجود و امكانات گردشگري موجود را افزايش دهد. البته ، منطقي ترين راه حل از ديدگاه اقتصاددانان احتمالاً ايجاد يك سايت دائمي براي بازي هاي المپيك است. اين حركت به جاي اين كه ميزبان المپيك زمين هاي المپيك را در شهر جديد بسازد ، اجازه مي دهد تا هر چهار سال يكبار مكان هاي دائمي المپيك ساخته شود. “ايجاد يك سايت دائمي به دور از هزينه هاي زياد ساخت و ساز به ميزبان المپيك اجازه مي دهد تا زيرساخت هاي مديران مجرب و آگاه را براي كاهش هزينه ها حفظ كند.”

انتهاي پيام