حفاظت از بم؛ يك مطالبه ملي يا استاني؟

بم تنها آبادي در ايران است كه هنوز روياي كاريز يا قنات در آن رويايي است! چرا؟ همه كساني كه مي خواهند از گذشته درخشان ايران در زمينه طبيعت و كشاورزي مطلع شوند ، بازديد از موزه بم خوب است. اين موزه چقدر ارزش دارد ؟! موزه اي كه به ايرانيان مي آموزد كه مي توان بدون ايجاد سدهاي گران قيمت و حفر چاه هاي ترياك زندگي كرد ، كشاورزي پايدار ايجاد كرد و اين همكاري فاخر و هوشمند در ميراث جهاني يونسكو به ثبت رسيده است.

بم تنها شهري در ايران است كه تابلوهايي را در برخي از معابر عمومي خود نصب كرده و هشدار داده است كه ماشين هاي سنگين نبايد از اين خطوط عبور كنند ، زيرا ممكن است براي نمايشگاه كاريز خطرناك باشد. قدر بم را بدانيد و اجازه ندهيد چاه به بهانه به كارگيري روي و مشتقات آن ، چاه هاي حفر شده و منابع ارزشمند آب شيرين شهر بم با تهديدهاي كمي و كيفي روبرو شود.
ما نبايد فريب منشورها و بخشهاي مقامات و سرمايه گذاران محلي را بخوريم و اجازه دهيم سرنوشت سياه زنجان و يزد پس از توسعه صنايع سرب و روي و معادن در بم تكرار شود. اگر ما اين اعتماد شريف را به آينده منتقل نكنيم ، زندگي هزاران شهروندي كه به ناحق در زلزله هجده سال پيش جان خود را از دست دادند ، قابل خريد نيست.

در عين حال ، هيچ كس در توسعه و اشتغال گوشه اي ندارد. تقاضاي ما اين است كه اين كارخانه در منطقه آزاد بم واقع شود نه در باغشهر كه مساحت آن 20000 هكتار است و در يونسكو ثبت شده است.