كاش قهرمان ما باشيد – كردوار نيوز

به گزارش كردوار نيوز ، در يادداشت روزنامه جام جم مرتضي دراشان نويسنده مي نويسد:يكي: ما 10 ساعت با مدرسه فاصله داشتيم. شادي آن روز يك بيماري همه گير عجيب بود كه همه را در بر گرفت. با قدرت انتقال 99٪ وقتي به خانه رسيدم ، تازه سرم را از پنجره سرويس مدرسه بيرون آورده بودم و هيچ صدايي نمي كردم. اما مادرم آمد و به يك پسر 15 ساله چايي داغ داد و گفت: خسته نباشيد! آن روز همه خوب بوديم.

توپ از پاي عموي علي جدا شد ، از ميان چند مرد زرد و سياه كه افتاده بودند و به انتهاي تلخ نگاه مي كردند ، گذشت و طوري به پاي خدا افتاد كه گويي تمام استعدادهاي شما را اصلاح كرده است. جهان مقابل شعله و زير بغل

فرداي آن روز به مدرسه رفتم ، در كلاس درس ، در مورد فوتبال در مورد فوتبال صحبت كردم ، و حتي وقتي در خانه با هم شام مي خورديم ، قاشق و چنگال مانند سمفوني غذا مي خورد. همه خانه هاي شادي بلند شدند.

همه چيز خوب نيست. بسياري از چرخ دنده هاي ماشين زندگي مطابقت نداشتند. اما ما به دنبال بهانه هايي براي خوشبختي بوديم و دوست داريم غم هاي قديمي را به غم هاي جديد بسپاريم.

دو: بيست و هفت يا هشت سال از آخرين باري مي گذرد كه من بستر كشتي را لمس كرده ، بوسيدم و روي پيشاني ام گذاشتم. من نيز مانند بسياري از شما مي خواستم رسول زادم يا عليرضا سليماني در نقش پژمان درستكار باشم ، جواني كه هنوز در آن زمان مي خواست قهرمان شود و اكنون او مربي يكي از درخشان ترين تيم هاي كشتي تاريخ است. موهاي سفيد سر و صورتم را در آينه مي شمارم.

سالهاي زيادي از آن زمان مي گذرد و من ديگر علاقه اي به كشتي ندارم. اما در طول اين دو هفته ، پژمان و تيمش ، مانند آن روزها ، با يك جفت جفت دو نفره خودنمايي كردند و بازيكن تيم ملي بچه اي را فراموش كرد كه همرنگ هر تشكي لباس پوشيده بود. رنگي شده و جلوي تلويزيون مي درخشد.

و صبح ها سركار مي رويم ، در مترو از محل كار ، محل كار ، آسانسور و حتي وقتي در خانه براي شام جمع مي شويم صحبت مي كنيم. گاهي اوقات آنها را فراموش مي كنيم.

ما افراد خوشبختي هستيم ، هر چند آن روز وجود ندارد ، آن روز يك روز تاريخي است و حتي از دسامبر 1370 ، مشكلات اين روزها عميق تر و بلندتر شده است. ما دوست داريم غم هاي قديمي را به شادي هاي جديد بسپاريم.

سه: اگر اين مترهاي بين المللي اطلاعات درست و غلط را منتشر كنند ، ما مردم غمگين نيستيم ، وقتي در عرصه قضاوت پيروز مي شويم به اندازه همه مردم جهان خوشحال مي شويم. خداي ما ، تيلور يانكي بيش از هر كس ديگري برنده مي شود جهان فرياد مي زند ، به آسمان مي پرد و مانند يك فوتباليست دستان ما را مشت مي كند و تكان مي دهد. همه ما با هم قهرمان هستيم ، هيچ زن و مردي وجود ندارد.

وقتي سرود ملي خود را مي خوانيم و شخصي را مي بينيم كه مقابل پرچم ما ايستاده است ، دست راست او روي سينه چپ او قرار دارد و او نجوا مي كند ، از او متنفر مي شويم و چند قطره اشك شادي مي ريزيم. ما اين كار را يكي دو هفته ديگر انجام داديم. ما افراد خوشبختي هستيم و گاهي بهانه هايي براي خوشبختي از راه دور پيدا مي كنيم. خيلي زود خوشحال خواهيم شد. اين روزها آدرنالين خون ما بهتر پمپ مي شود و اين نتيجه تلاش تيم ملي كشتي فرنگي و همه كساني است كه زحمت كشيدند.

آقايان! اي كاش بهانه اي براي ما مي آورديد! آرزو مي كنم كه به ما شادي بدهيد! براي هر يك از شما يك يزداني خوب ، يك ساروا ، يك توحيد آرزو مي كنم ، آرزو مي كنم همه شما قهرمانان ما باشيد! ما افراد غمگيني نيستيم و با بهانه هاي كوچك خوشحال هستيم. “لطفا بهانه اي براي شادي هاي ما باشيد!”

انتهاي پيام