نگاه شوخ و شنگ به دنيا

نويسنده ادبيات كودك و نوجوان در گفت وگو با كردوار نيوز ، درباره اهميت و كاركرد غيبت در ادبيات اظهار داشت: ما نمونه هاي زيادي از غيبت نداريم. ما لانه هاي زيادي نداريم كه جريان ايجاد كنند. مثالها بسيار بسيار محدود هستند. به عنوان مثال ، “Atel Motel Tutuleh” و سه يا چهار مورد ديگر. سپس احمد سارا در ادبيات ما در 200-300 سال گذشته وجود دارد. احمد عصرا بي شباهت به ديگران بود. البته ، اين يك فرايند آگاهانه تر است ، و مردم آمدند و آنها را شكل دادند ، اما هنوز نقش بسيار بسيار كوچكي را بر جاي گذاشتند. يا حداقل ما نمونه هاي كوچكي در تاريخ ادبيات داريم ، اما من منابع زيادي نمي دانم كه بتوانند درباره احمد عصره به ما اطلاعات بدهند. از آنجا كه نام من احمد است ، مي خواستم اين منابع را داشته باشم و بدانم اين احمد سراس چه كساني هستند و احمد شخص باحال و باحالي است (به شوخي).

او گفت: “با وجود چند فاصله ، هيچ چيز جالب يا عجيب وجود ندارد.” اين كاملاً برعكس عقل گرايي است ، گويي انسان در جاهايي خسته شده است و مي خواهد با بي معني ساختن جملات به سراغ اين غفلت رفته و عقل خود را توسعه دهد. در دنيايي كه مي تواند مملو از محدوديت ها و مسائل منطقي باشد. اين همان چيزي است كه نيچه مي گويد: “ما هنري داريم كه توسط واقعيت غرق نمي شود.” به نظر نمي رسد هنري كه ما در برابر قوانين ظالمانه مرگ ، درد و غيره خلق كرده ايم هيچ باشد. از اين نظر ، هيچ چيز براي من جذاب و جالب نبود ، غيبت چيست؟ من خودم به دنبال پاسخ اين سوال هستم.

اكبرپور در ادامه گفت: هيچ چيز مخالف نيهيليسم نيست. وقتي به پوچي ذهني مي رسد ، شخصي وارد مي شود و مي گويد هنوز راه هايي وجود دارد. “فكر نكنيد كار مغان هزار و يك باد غيرقابل خوردن در رگ تك است”؛ راه ديگري براي نگاه كردن به زندگي وجود دارد. آقاي رحماندوست و دوستان ديگر سعي كردند تا نوشته هاي جديدي بنويسند اما موفق نشدند. من از طرفداران بزرگ مزخرفات هستم و فكر مي كنم اين بايد در داستان حتي كودكان و نوجوانان نيز وجود داشته باشد ، و تدوين اين مزخرفات به هوش زيادي نياز دارد.

“من فكر مي كنم ادبيات ، به ويژه ادبيات كودكان ، نتوانسته است خود را از يوغ آموزش خلاص كند. دامنه پيام در ادبيات بسيار باريك و ترش است ، فكر نمي كنم پيام بزرگي براي هيچ چيزي وجود داشته باشد. پيام آنها ايده اي هوشمندانه براي جهان با همه محدوديت هايش است و به نظر من پيام خوبي است. خنده و شادي به خودي خود يك پيام است و هيچ پيامي بالاتر از شادي وجود ندارد. من فكر مي كنم مشكل اين است كه ادبيات اجازه نمي دهد جريان كساني كه داراي ذهنيت آموزشي هستند همراه است.

انتهاي پيام